Emma Brunt - De breinstorm
| Conditie | goed [inhoud top, kaft enige gebruikssporen] |
| Aantal pagina`s | 125 |
| Uitgavejaar | 1994 |
| Uitgegeven door | Uitgeverij De Arbeiderspers |
| Kaft | paperback |
| ISBN | 9789029507790 |
| Code [intern] | MIJN |
Beschrijving boek
Subtitel: Over depressie en Prozac.
De reconstructie van een beslissende fase in het verloop van een ziekte.
Recensie NRC 21 januari 1995 [deels]
In een directe, soms wat polemische stijl schetst Parool-columniste Emma Brunt overtuigend de ontwikkeling van de geruisloze overval die ongeveer één op de tien vrouwen en één op de twintig mannen ten minste één keer in het leven treft: een depressie. Ondanks deze hoge frequentie herkent de omgeving de ziekte vaak niet. Soms heeft men het na een onverwachte zelfmoord nog niet in de gaten dat er een depressie in het spel moet zijn geweest.
Bijna werd ook Brunt door dit zwarte monster de dood ingejaagd, maar gelukkig kreeg ze van haar psychiater na enig aandringen het antidepressieve middel Prozac voorgeschreven, waarna herstel intrad. In haar columns trok ze fel van leer tegen degenen die een depressie beschouwen als modieuze aanstellerij. Pas toen Brunt bijna een jaar lang het wondermiddel had geslikt en inmiddels als het nationale Prozacvrouwtje werd gezien, vond ze het genoeg. Prozac-moe, missie voltooid.
De breinstorm, een aanduiding die de Amerikaanse schrijver William Styron gebruikte om het chaotische tumult in zijn hersenen tijdens zijn depressie weer te geven, is meer dan een bundeling columns met kritisch commentaar van de schrijfster alleen. Hoewel Brunt in Styron haar meerdere moet erkennen, speurt zij, net zoals Styron dat in Darkness visible (1991) deed, naar de diepere achtergrond van haar depressie en evenals Styron komt ze uit op onverwerkte rouw, al noemt ze dat niet zo. Wat opvalt is dat haar verhaal zelfs een beetje een spiegelbeeld van dat van Styron lijkt te zijn. Op haar negenenveertigste, niet toevallig - haar vader overleed op die leeftijd - kreeg Brunt last van een depressie. Styron raakte omstreeks zijn zestigste in de greep van de black dog. Beiden waren dertien jaar toen ze een ouder verloren, Brunt verloor haar vader, Styron zijn moeder, Styrons vader leed aan depressies. Brunts grootmoeder kon dagenlang zwijgen en na het plotselinge overlijden van haar vader, realiseert Brunt zich met schrik, was haar moeder plotseling onbereikbaar geworden. Achteraf gezien heeft ook zij waarschijnlijk depressies gekend.
