Ronald Scott Thorn - Vijfmaal dood is éénmaal leven
| Conditie | goed [opdruk op rug kaft aan slijtage onderhevig] |
| Aantal pagina`s | 296 |
| Uitgavejaar | 1961 |
| Uitgegeven door | Nederlandse Boekenclub |
| Kaft | linnen hardcover met kunstlederen rug |
| Stofomslag | nee |
| ISBN | niet bekend |
| Code [intern] | WEG 4-E |
Beschrijving boek
Aanvulling conditie: bovenzijde boekblok groen. Zijkant boekblok groene vegen [niet zichtbaar op pagina`s], alsof kleur van bovenzijde boekblok heeft afgegeven.
Oorspronkelijke titel: Second Opinion.
Een deel uit de Parel-reeks.
Deze roman begint als volgt:
Toen ze aan de kant van het zwembad waren gekomen, liet de zwemleraar handig de kleine jongen op zijn rug draaien en zonder te rusten gingen ze weer terug naar de overkant. Een ononderbroken stroom van papegaaiachtige aanmoedigingskreten kaatste van het onnatuurlijke blauwe chloorwater naar de tribune omhoog. ‘Toe maar, je zwemt! Ik houd je niet vast - toe maar …!’
Boven hen draaide Stretton aan de gekartelde knop van de afstandsmeter die gekoppeld was aan zijn fototoestel, tot de gestalte van zijn zoon en die van Twyford in één scherp beeld samenvielen. Toen drukte hij af. Hij kon de woorden al voor zich zien die hij pietluttig precies met witte inkt onder de briefkaartvergroting in het album zou schrijven. ‘Het Stanley-Court-zwembad. David aan het zwemmen - bijna tenminste!’ Een luchtig, grappig onderschrift. Niet dat Isobel het zou waarderen. Een van hun problemen was dat ze niet om dezelfde dingen konden lachen. Vaak sloeg Stretton haar helemaal verbijsterd gade wanneer ze in ‘The New Yorker’ bladerde. Elke lachbui verliep volgens hetzelfde patroon. Een onderdrukte trilling ergens ter hoogte van haar borst verspreidde zich langzamerhand in opwaartse richting, om ten slotte aan haar brede mond met volmaakte tanden te ontsnappen. Het was een geluid dat hem zowel schokte als opwond, zoals het hem geschokt en opgewonden had toen ze hem voor de eerste keer had gekust en daarna zijn zakdoek met haar speeksel had bevochtigd om de vegen lippenstift van zijn gezicht te verwijderen - een gewoonte die hij nu nog even erg vond als tien jaar geleden, en de jaren daar tussenin.
