Ernst Lothar - De vrouw die verdacht werd
| Conditie | redelijk [kaft diverse krasjes, pag. 27 met plakband geplakt] |
| Aantal pagina`s | 429 |
| Uitgavejaar | niet bekend [vermoedelijk eind jaren `50/begin jaren `60] |
| Uitgegeven door | Nederlandse Boekenclub |
| Kaft | groene kunstlederen hardcover met opdruk op voorzijde en rug |
| Stofomslag | nee |
| ISBN | niet bekend |
| Code [intern] | WEG 4-E |
Beschrijving boek
Een deel uit de NBC-selectie.
Deze roman begint als volgt:
Marianne had er niet aan gedacht dat de trein zo vroeg zou aankomen. In haar vurig verlangen dit alles zo gauw mogelijk achter de rug te hebben had ze praktisch aan niets gedacht. Zonder meer had ze de eerstvolgende trein genomen. Waarom aan iets anders denken, als je dag en nacht alleen maar dit ene gewild had? Hoe zou het haar ingevallen zijn dat ze weleens te vroeg kon aankomen?
Toen ze uitstapte was het nog geen vijf uur. Hoewel het mei was, steeg er mist uit het dal op, een nevel zo herfstelijk dicht als in september. In brede slierten, in wolken bijna, steeg die mist op en bedekte alles. Zelfs van de bergen viel nauwelijks iets te bekennen. Geen goed voorteken, dacht Marianne. Het was heel gewoon voor haar zo iets te denken. Het gebeurde zelden dat er iets goed begon. Dat het goed afliep, wie had dat persoonlijk ooit meegemaakt? Zij niet!
Ze droeg haar handkoffertje zelf en zorgde er wel voor, dat het teken, met zwarte verf op het koffertje aangebracht, niet te zien kwam. Zo gauw ze er tijd voor heeft, besluit ze, zal ze het met terpentijn verwijderen of, als dat niet hielp, er een hoteletiket overheen plakken. En in de komende dagen zal ze wel niet veel anders te doen hebben.
Voor het station stonden in de ochtendschemering de bussen van de hotels Kaiserhof, Europe, Straubinger en Haus Wirt. Van het Kurhaus Talblick was er alleen de knecht Vincenz. Vermoedelijk verwachtte men daar zo vroeg in de morgen geen gasten. De oude man herkende haar onmiddellijk. Zijn verweerd, spits gezicht begon ineens te stralen.
