Jacqueline Lucas - Een plaats voor vrouwen
| Conditie | redelijk [kaft voorzijde streepje, kaft achterzijde paar vouwlijntjes] |
| Aantal pagina`s | 88 |
| Uitgavejaar | 2007 |
| Uitgegeven door | Jacqueline Lucas/De SchrijfWerkPlaats |
| Kaft | paperback [kaft van karton/dikker papier] |
| ISBN | niet bekend |
| Code [intern] | RIET |
Beschrijving boek
Aanvulling conditie: inhoud uitstekend.
Vrouwelijke en mannelijk. Vijf portretten, Een verhaal.
Hoe is het om vrouw te zijn in deze tijd? Vijf portretten zetten de persoonlijke verhalen in het licht van wat vrouwen gemeenschappelijk hebben. Door een oud verhaal op een nieuwe manier te vertellen en inleidingen toe te voegen, vulde Jacqueline Lucas het thema ‘vrouwelijk en mannelijk’ verder in.
Vooraf [deels]
In de zomer van 2005 maakte ik plannen voor een nieuwe portretbundel, met een thema dat in mijn leven steeds weer is teruggekeerd. Het ging om man-vrouw-verhoudingen; niet alleen in relaties en in werk, maar ook ruimer; in de wereld, en vooral heel dichtbij: in mezelf. Man en vrouw, en dus: mannelijk en vrouwelijk.
Het verraste me dat ik weer op dit thema uitkwam. Als tiener hield ik me met feministische kwesties bezig, was gevoelig voor achterstelling en onderdrukking. Toen ik later in de leiding van een theaterkamp zat, maakte ik bezwaar tegen de al te dominante invloed van de aanwezige mannen. Met een andere vrouw samen bedacht ik een alternatief programma. We waren strijdbaar, hadden plezier, maar ik voelde me ook enigszins geforceerd om stelling te nemen. Ik was toen 21 en vond het de hoogste tijd het thema achter me te laten. Inmiddels, zomer 2005, was het twintig jaar later.
Het thema ‘vrouwelijk en mannelijk’ duikt steeds weer op. Ik ben gevoelig voor overheersende mannelijkheid, maar ook voor afwezige mannelijkheid, en ik verlang naar meer ruimte voor het vrouwelijke. Dat nam ik met mijn iniatief serieus. Na een aanvankelijk gevoel van gene [‘is het nu nog niet over’] werd ik er vrolijk van om het openlijk de aandacht te geven en te kiezen voor een werkbare vorm. Via portretten wilde ik mijn thematiek verbinden met de beleving van anderen, waardoor de persoonlijke verhalen in het licht konden komen van wat vrouwen gemeenschappelijk hebben.
