Hulpverlening en psychologie
| Conditie | redelijk [kaft duidelijke leeftijds-/gebruikssporen, inhoud boek goed] |
| Aantal pagina`s | 359 |
| Uitgavejaar | 1977 [1e druk Nederlandse vertaling] |
| Uitgegeven door | Uitgeverij Ambo bv |
| Kaft | paperback [ongeplastificeerd] |
| ISBN | 9026320205 |
| Code [intern] | LEP2 |
Beschrijving boek
Oorspronkelijke titel: Helping relations. Basic Concepts for the helping Professions.
Eigentijdse inzichten getoetst aan de praktijk van de helpende relatie.
Auteurs: Arthur W. Combs, Donald L. Avila, William W. Purkey. Basisboek.
Hulpverlening is in de moderne samenleving een beroep geworden. Wat dit inhoudt, welke verschillende professionele activiteiten hiertoe behoren en hoe deze zich verhouden tot al langer bestaande bezigheden die ten doel hadden de mens te raden, te steunen of te helpen, wordt in dit boek geschetst.
De auteurs brengen deze afzonderlijke vragen harmonisch met elkaar in verband door het theoretische uitgangspunt dat zij kiezen. Helpen betekent dat een relatie tussen tenminste twee mensen tot stand komt, waarbij de één vragen en de ander weliswaar geen antwoorden, maar dan toch een grotere ervaring heeft die berust op een omschreven hoeveelheid vakkennis. De relatie kan ook méér mensen omvatten en afhankelijk daarvan en de mate waarin men met strikt psychische of emotionele problemen te maken heeft, verandert de aard van de hulpverlening en de naam van het vak dat zich daar mee bezig houdt.
Zo wordt een hele scala van activiteiten mogelijk: van counselor, schoolpsycholoog, studentendekaan, pastor, arts, verpleger, psycholoog, psychiater, tot advocaat, onderwijzer, leraar en sociaal werker. De auteurs leggen de nadruk op de relatie. In deze relatie spelen niet de direct waarneembare gedragingen en uitdrukkingen de hoofdrol, maar de meer verborgen zaken, vooral gevoelens en gevoeligheden. Gevoelens zijn geen ongrijpbare grootheden; het zijn in feite strikt persoonlijke betekenistoekenningen. Als zodanig zijn ze te ontsluieren. De hulpverlener moet trachten die persoonlijke bekentenissen te achterhalen. Daaruit is de wereld van patiënt of cliënt opgebouwd. Welke betekenis hij aan de dingen toekent, bepaalt hoe zijn wereld eruit ziet. Het is de taak van de hulpverlener die wereld te reconstrueren, zodat de cliënt of patiënt hem beter kan leren beheersen. Zo wordt hulpverlening in laatste instantie een leerproces.
Vanwege de theoretische opzet die vooral aansloot bij de mensen die in de praktijk met ‘psychologisch materiaal’ moeten werken, werd dit boek in Amerika een waanzinnig succes, hetgeen ook al tot uitdrukking komt in het feit dat sinds het verschijnen reeds twaalf drukken zijn uitgekomen.
