Willem Frederik Hermans - Een heilige van de horlogerie
| Conditie | redelijk [1e pag. handgeschreven zinnetje; wit van kaft in de loop der jaren verkleurd] |
| Aantal pagina`s | 219 |
| Uitgavejaar | 1978 [1e druk oktober] |
| Uitgegeven door | Uitgeverij De Bezige Bij |
| Kaft | paperback |
| ISBN | 9023430379 |
| Code [intern] | KBG/SBNL30 |
Beschrijving boek
Aanvulling conditie; kaft in werkelijkheid minder stralend wit dan op bijgaande afbeelding!
BB Literair.
De heilige van de horlogerie, zoon van een naar Frankrijk geëmigreerde Nederlandse boer en een Franse vrouw, heeft geen aanleg voor de kaasmakerij en is daarom filosofie gaan studeren. Na zijn studie met een briljante scriptie over Tijd en Duur te hebben besloten, kan hij als filosoof geen werk vinden. Een broer van zijn moeder, klokkenmaker, neemt hem in dienst om de klokken van het leegstaande plaatselijke paleis op te winden. Dit zijn er niet minder dan 1473, over 297 zalen verdeeld. Zoals Spinoza de kost verdiende als brillenslijper, zo is ook deze wijsgeer tevreden met de eenvoudige arbeid die hij verricht. Maar de reïncarnatie, of eigenlijk een jongere dubbelganger van de fatale Amerikaanse filmactrice Louise Brooks, treft zijn oog: ‘Hier zat ze ... ze schonk mij een lachje van onder haar sluike pony en het leek of haar lange wimpers haar vroegen mij een knipoog te geven.’
Op de zolderverdieping van het paleis bevindt zich een klok, waarover een oude legende het volgende verhaalt. Deze klok, de grootste van allemaal, wordt in beweging gebracht door een gewicht zo zwaar, dat het, als men vergeten zou het op te halen, door de vloer zou zakken en het hele gebouw zou meeslepen in zijn val.
