Fascisme en homoseksualiteit

Beschrijving boek

Redactie: Ronald Kolpa, Harry Oosterhuis, Theo Schut, Lex van Vorselen.  

Onder het Duitse fascisme zijn meer dan 10.000 homoseksuelen in de concentratiekampen terecht gekomen. Leidt fascisme onvermijdelijk tot homovervolging?
De houding van Duitse fascisten tegenover homo’s was niet zo eenduidig gewelddadig als het achteraf misschien heeft geleken. Fascisten hadden niet alleen iets tegen homo’s, maar ook met homo’s. Zij verheerlijkten de man en zagen de ‘mannenbond’ als belangrijkste organisatie-principe voor het maatschappelijk leven. De eenheid en kracht van de Duitse natie werden vaak gesymboliseerd en verbeeld in het fiere, naakte mannenlichaam. Het is waarschijnlijk dat het fascisme ook aantrekkingskracht heeft uitgeoefend op homoseksuelen, hoe tegenstrijdig dit op het eerste gezicht ook lijkt.
Bovendien hadden fascisten geen specifieke theorie over homoseksualiteit. De ideologische homovijandigheid van de nazi’s was vergelijkbaar met die in de rest van de maatschappij en binnen de nazipartij werd net zo verschillend gedacht over maatregelen ter bestrijding en voorkoming van homoseksualiteit als daarbuiten. Hun praktijk was echter totaal verschillend. Fascisten hadden politieke redenen om op sommige momenten de bestaande homovijandige gevoelens in de maatschappij te mobiliseren en met geweld homo’s naar de concentratiekampen af te voeren.
Momenteel zijn noch de ideologie noch het bestaan van extreem-rechtse groeperingen, zoals de Centrumpartij, een directe bedreiging voor homoseksuelen. Wel heeft de geschiedenis van het nationaal-socialisme laten zien dat bij een groeiende aanhang heel gemakkelijk de breder levende afkeer van homoseksualiteit gemobiliseerd kan worden. Fascisme leidt niet onvermijdelijk tot homovervolging, mits verzet tegen de normen, die homohaat in stand houden, levend blijft.